Wolność jedno ma imię

  Nastała zima w moim życiu, a mężczyźni, których poznałam na swej drodze byli jedynym wspomnieniem nienadeszłego lata. Nocą zasypiałam z wizjami siebie tańczącej, śpiewającej i płaczącej wraz z nimi. Kilka ostatnich koszmarnych lat w domu rodzinnym przeżyłam jedynie dzięki temu wspomnieniu. To podtrzymywało mnie na duchu i było jedyną szczęśliwą chwilą. Zawsze byłam wielką marzycielką, ale po niefortunnej serii wydarzeń moje marzenia roztrzaskały się i rozprysły jak milion gwiazd na nocnym niebie. Miałam wiele marzeń, ale jedno z nich było szczególne. Wolność. Marzenie o wolności stało się obsesją, która zatrważała mnie do tego stopnia, że nie mogłam o niej mówić. Wolność ekscytowała mnie i przyprawiała o zawrót głowy. Była dla mnie oddechem, przekraczaniem własnych możliwości, znalezieniem własnej tożsamości, esencją życia. Moje wizje o wolności pozwalały mi zapomnieć o samotności i poczuć się wartościowym człowiekiem. Pamiętam jedną z nich bardzo wyraźnie. Marzyłam o życiu w gangu motocyklowym. Widziałam siebie, jadącą na Harleyu z czterdziestokilkuletnim mężczyzną z brzuchem, w długich włosach,  z kilkudniowym zarostem i w skórzanej kurtce, a za nami, ciągnący się sznur Harleyowców. Chciałam usłyszeć ptaki, lecące w letniej bryzie, poczuć zapach wiatru na moich włosach i zaznać życia na krawędzi. Zawsze byłam niezwykła, bo urodziłam się by być tą inna kobietą, dla której nie ma słowa niemożliwe. Bo ja nigdy nie odpuszczam.
 Każdej nocy modliłam się o odpowiednich ludzi na mojej drodze i odnalazłam ich. Oni pokazali mi czym jest wolność. Wszystko, co uznawałam za wolność, okazało się jedynie nic nie znaczącą utopią, nie mającą nic wspólnego z prawdziwą wolnością. Jak się domyślacie jedyną wolnością jest Jezus. To On jest moim oddechem, z Nim przekraczam własne możliwości i odnalazłam własną tożsamość, bo On jest esencją życia. W Nim mam wszystko, niczego mi nie brakuje. To właśnie On mnie ekscytuje i przyprawia o zawrót głowy. On jest moją wolnością. Kocham Go. I pragnę więcej.